Terier czeski jest małej/średniej wielkości, i ma krótkie nogi. Dorosły mierzy 25-32 cm i waży 6-10 kg. Pożądana wysokość u dorosłego psa to 29 cm, u suk 27 cm. Długa sierść jest szaro-niebieska lub jasnobrązowa.
Stosunkowo młoda rasa. Narodowego psa Republiki Czeskiej stworzył w 1949 roku hodowca i genetyk, Franciszek Horak. Horak lubił polowania i postanowił skrzyżować teriera szkockiego z sealyham terierem, by powstał mały pies pracujący stadnie, a także pod ziemią, mieszczący się w jamach, który pokona szkockiego i sealyhama. Terier czeski był wykorzystywany w polowaniach na lisy, zające i dziki.
Terier czeski w stosunku do ludzi jest łagodny. Może zachowywać rezerwę w stosunku do obcych, ale jest przyjacielski w stosunku do znanych mu osób. Ma instynkt myśliwski - jest wytrzymały i zwinny, pełen werwy i wytwałości. Potrafi być uparty, ale przy odpowiedniej motywacji pokaże swoją wszechstronność. Jest konkurencyjny w psich zawodach, posłuszny i zwinny.
Terier czeski to ogólnie zdrowy pies, aczkolwiek jak wiele mniejszych ras, może cierpieć na schorzenia rzepki, która może się przemieścić (zwichnięcie rzepki).
Pies ten potrzebuje około godziny ruchu dziennie. Jego instynkt myśliwski może ujawnić się na spacerach bez smyczy, więc zanim spuścimy go w miejscach publicznych należy mieć pewność, że zareaguje na odwołanie.
Małe psy mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie, i potrzebują jeść często ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie.
Ich średniej długości, lekko falowana sierść wymaga częstej pielęgnacji, choć nie aż takiej jak u większości terierów, którym należy ręcznie usuwać martwy włos. Sierść trzeba przycinać co 6-8 tygodni i co najmniej raz w tygodniu szczotkować. Szczególnej uwagi wymagają długie włosy na pysku, nogach i brzuchu.
Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.
