Springer Spaniel Walijski

Rudo-białe spaniele żyją w Walii od XVIII wieku. Najpierw występowały głównie w Walii i na zachodzie Anglii. Potem rozprzestrzeniły się również na wschodzie i w Szkocji, gdzie wykorzystywano je jako psy myśliwskie i do reprodukcji. Springer spaniel walijski jest wszechstronnym psem o instynkcie łowieckim. Z tego powodu świetnie sprawdza się na całym świecie. Nic więc dziwnego, że w XIX i XX wieku zaczął trafiać na eksport. Zanim Brytyjski Związek Kynologiczny zatwierdził istnienie springer spaniela walijskiego (w 1902 roku), psy tej rasy nazywano „walijskimi cockerami”.

Springer spaniel walijski, jak inne spaniele, jest wierny i oddany swoim właścicielom. Jest dobrodusznym, łagodnym psem do towarzystwa. Lubi ludzi, ale nieznajomych może traktować z rezerwą. Jest psem rodzinnym i potrzebuje towarzystwa. Łatwo poddaje się psim szkoleniom. Świetnie sprawdza się w obedience i jako pies myśliwski.

Springer spaniel walijski może cierpieć na dziedziczne schorzenia oczu. Zaleca się przeprowadzenie badań. Zapada też na dysplazję stawów biodrowych (która może doprowadzić do problemów z poruszaniem się).

Springer spaniel walijski potrzebuje dużo ruchu - ponad dwie godziny dziennie w przypadku dorosłego osobnika. Uwielbia wodę. Opiekun powinien pamiętać, by zadbać o jego bezpieczeństwo w pobliżu źródeł wody. Świetnie radzi sobie podczas prób i konkursów pracy.

Pies potrzebuje zbilansowanej diety bogatej w składniki odżywcze i ciągłego dostępu do wody. Aby utrzymać psa w dobrej formie, ważne jest jego regularne ważenie oraz badania. Psa należy karmić przynajmniej dwa razy dziennie, zgodnie z zaleceniami producenta karmy.

Psy tej rasy nie wymagają intensywnej pielęgnacji, ale dłuższą sierść należy regularnie czesać, szczotkować i przycinać - dwa do trzech razy w tygodniu. Powinno się też regularnie przycinać sierść na uszach, aby zapobiec infekcjom.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.