Skye Terrier

Pochodzi z wyspy Skye archipelagu Hybrydy, w północno-zachodniej Szkocji i już w XVI wieku była wykorzystywana do polowania na szkodniki. Uważa się, że psy ocalałe z rozitego gaelonu hiszpańskiej Wielkiej Armady rozmnożyły się z tamtejszymi terierami szkockimi. W efekcie powstał długowłosy pies podobny do dzisiejszego sky teriera. Szkockie teriery pierwotnie były cairn terierami, a przodkami innych mógł być szwedzki västgötaspets, gdyż region najeżdżali Wikingowie.

Sky terier to typowy pies jednego właściciela, oddany mu bezgranicznie. Ten charakterny pies bywa podejrzliwy wobec obcych, ale raczej przyjazny. Rzecz jasna, zalecana jest wczesna socjalizacja, nie tylko z ludźmi, ale również innymi zwierzakami domowymi.

Najczęstrzym problemem zdrowotnym spotykanym u rasy sky terier jest schorzenie kości kończyn przednich dotykające rosnące szczenięta. Jak inne rasy krótkonogie i z długim grzebietem, mają skłonności do chorób kręgosłupa.

W przeciwieństwie do innych terierów, aktywnych i zawsze gotowych do wyjścia, skye teriery są dość leniwe i potrzebują tylko godziny ruchu dziennie.

Małe psy mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie, i potrzebują jeść często ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie.

Podwójna sierść składa się z krótkiego, miękkiego podszerstka i twardego, prostego włosa okrywowego, który powinien być na tyle długi, by nie ograniczać ruchów psa. Szczotkowanie go 2-3 razy w tygodniu uchroni sierść przed kołtunieniem się. Oglądajcie futro po każdym spacerze, gdyż działa jak szczotka do zamiatania.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.