Sealyham Terrier

Sealyham terrier jest stosunkowo świeżą rasą. Powstał w połowie XIX wieku, kiedy kapitan John Owen Tucker-Edwardes z Sealyham z hrabstwa Pembrokeshire, w południowo-zachodniej Walii, postanowił stworzyć idealnego teriera. Zaczął realizować swój plan po przejściu na emeryturę w 1848. Uważa się, że sealyham terrier powstał w wyniku skrzyżowania corgi, west highland white terriera, foksteriera szorstkowłosego, bulteriera, dandie dinmont teriera i teriera z Cheshire. Sealyham terrier, tak jak otterhound, był używany do polowania na wydry, lisy i borsuki.

Sealyham terrier ma cechy typowe dla terierów, jest odważny i nieustraszony, ale przyjazny w stosunku do ludzi. Jest czujny, będzie głośno szczekał, kiedy zauważy coś niepokojącego. Zaczepiony przez innego psa będzie się bronił. Zaleca się wczesną socjalizację z kotami i innymi psami. Jest żywiołowym, radosnym i skorym do zabawy towarzyszem człowieka.

Sealyham terriery to generalnie zdrowe psy, ale, jak wiele ras, mogą cierpieć na dziedziczne choroby oczu, dlatego zaleca się badania wzroku.

Sealyham terrier potrzebuje minimum godziny ruchu dziennie, ale chętnie przystanie na dłuższą aktywność. Ponieważ jest niski, w deszczowe dni na jego sierści mogą osiadać duże ilości błota, dlatego dobrze jest od początku przyzwyczajać psa do czyszczenia, żeby postrzegał je jako przyjemną czynność.

Małe psy mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie, i potrzebują jeść często ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie.

Codzienne szczotkowanie zapobiegnie tworzeniu się kołtunów na jego nieliniejącej sierści. Szata jest podatna na filcowanie, długa i twarda okrywa włosowa splątuje się z grubym podszerstkiem. Psy wystawowe powinny mieć przystrzyżoną sierść przez profesjonalistę, ten pracochłonny proces wymaga pewnej wprawy. O szczegóły należy pytać hodowcę. Sierść pozostałych psów jest przycinana do równej długości.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.