Rottweiler

Przodkami rottweilera były najprawdopodobniej psy używane przez rzymskie legiony do prowadzenia i pilnowania bydła w wyprawach przez Alpy. W czasach średniowiecza, w niemieckim mieście Rottweil, zostały skrzyżowane z miejscowymi owczarkami. W ten sposób powstała rasa Rottweiler Metzgerhund czyli pies rzeźnika. W tamtych czasach rzeźnicy używali rottweilerów do prowadzenia i pilnowania bydła w drodze od miasta do miasta. W XIX wieku prowadzenie bydła zostało w Niemczech zakazane, wtedy ilość rottweilerów znacznie się zmniejszyła. W 1914 roku zaczęto je wykorzystywać ponownie, okazały się przydatne podczas pierwszej wojny światowej. Wykazały się zarówno pod względem fizycznym jak i zdolnościami umysłowymi.

Rottweilery są niezwykle oddane swojemu właścicielowi i swojej rodzinie, będą bronić zarówno ich jak i domu. Ta rasa cieszy się dużym powodzeniem wśród niekompetentnych hodowców, dlatego ważne jest wybranie szczenięcia, które przeszło socjalizację w odpowiedniej hodowli. Należy podkreślić, że wczesna socjalizacja jest dla tej rasy niezbędna. Rottweiler nie nadaje się jako pierwszy pies dla osób bez doświadczenia w prowadzeniu psów.

Jak inne duże rasy, rottweilery mogą cierpieć na skręt żołądka oraz dysplazję stawów biodrowych (która może doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest przebadanie ich stanu stawów biodrowych.

Rottweilery potrzebują dużo ruchu. Brak aktywności fizycznej prowadzi do problemów behawioralnych. Uwielbiają biegać po lesie i na otwartej przestrzeni, nie uciekają. Dorosły pies potrzebuje minimum dwóch godzin ruchu dziennie.

Duże psy mają większy apetyt niż małe rasy. Ponadto potrzebują innego doboru składników odżywczych, w tym minerałów i witamin. Rottweilery są podatne na wzdęcia i problemy żołądkowe. Mniej obfite, częstsze posiłki mogą zminimalizować to ryzyko.

Nie wymagają skomplikowanej pielęgnacji, wystarczy sporadyczne czesanie gumową rękawicą, oraz częstsze szczotkowanie w okresie linienia.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.