Pudel Miniaturowy

Pudel miniaturowy wywodzi się od pudla o stardardowych rozmiarach. Wyhodowały go osoby chcące mieć mniejszą odmianę psa tej rasy, którą łatwiej byłoby się opiekować i która byłaby tańsza w utrzymaniu. Pudle tego rozmiaru istnieją co najmniej od 500 lat. Dobrze sprawdzały się w cyrkach, bo łatwo je wyszkolić i bardzo chcą zadowolić właścicieli.

Pudel miniaturowy jest energiczny, towarzystki i serdeczny. Świetnie sprawdza się jako pies do towarzystwa. Jest niezwykle lojalny i uwielbia brać udział we wszystkich przejawach życia rodzinnego. Pudle miniaturowe potrafią przystosować się do życia w czterech ścianach, o ile zapewni im się odpowiednią ilość ruchu. Są świetnymi psami stróżującymi. Ogłaszają przyjście gości, ale nigdy nie są wobec nich agresywne.

Jak wiele małych psów, pudle miniaturowe mogą cierpieć na tymczasowe wypadanie rzepek kolanowych (zwichnięcie rzepki). Są też podatne na choroby stawów biodrowych i dziedziczne choroby oczu. Zaleca się przeprowadzenie badań.

Pudel miniaturowy to dość aktywny pies. Lubi spacery i zabawy. Dobrym pomysłem jest zapewnienie mu też stymulacji umysłowej. Pudle miniaturowe dobrze radzą sobie w większości psich sportów, np. w obedience i agility.

Małe psy mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie i potrzebują jeść często, ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do ich niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie.

Pudle miniaturowe nie linieją. Często (choć nie zawsze) nadają się dla alergików. Ich sierść wymaga intensywnej pielęgnacji u specjalisty, a także regularnego czesania i szczotkowania. Raz na sześć tygodni pudel powinien być zabierany do fryzjera, choć można się nauczyć strzyc go samodzielnie.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.