Pudel duży jest psem o szlachetnym wyglądzie, smukłym pysku i długiej szyi. Ma obfitą, kręconą sierść, często stylizowaną. Występuje w wielu umaszczeniach, w tym czarnym, białym, niebieskim, szarym, srebrnym, brązowym, morelowym i kremowym (szczegóły określa wzorzec rasy). Dorosły pudel duży ma co najmniej 38 cm wysokości i waży 20-32 kg.
To najstarszy ze wszystkich pudli. Odmiany miniaturowa i toy pojawiły się dopiero później. Dokładne pochodzenie pudla nie jest znane. Niektórzy sądzą, że pochodzi z Francji, inni - że z Niemiec. Możliwe, że pudle trafiły do Francji z Niemiec, a potem - już we Francji - zmieniły się w psy, które znamy współcześnie. W Niemczech pudle aportowały zwierzynę z wody. U niektórych z nich do dziś zachowały się łowieckie instynkty.
Pudle to serdeczne psy pełne energii. Świetnie sprawdzają się jako psy do towarzystwa. Są też świetnymi psami stróżującymi. Ogłaszają przyjście gości, ale nigdy nie są wobec nich agresywne. Są radosne i uwielbiają, gdy dookoła nich dużo się dzieje. Lubią brać udział we wszystkich przejawach życia rodzinnego.
Jak wiele innych ras, pudle cierpią czasem na dziedziczne schorzenia oczu oraz dysplazję stawów biodrowych (która może doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest przebadanie ich wzroku i stanu stawów biodrowych. Często zapadają też na pewną chorobę układu dokrewnego (choroba Addisona) oraz na choroby żołądka (skręt żołądka).
Duże pudle potrzebują sporo ruchu i przestrzeni. Kochają aportowanie i wodę. Jeśli znajdziemy się w jej pobliżu, musimy upewnić się, że są bezpieczne. Pudle świetnie radzą sobie na psich szkoleniach i w wielu psich sportach, np. w agility i obedience.
Duże psy mają większy apetyt niż małe rasy. Ponadto potrzebują innego doboru składników odżywczych, w tym minerałów i witamin. Pudle są podatne na wzdęcia i problemy żołądkowe. Mniej obfite, częstsze posiłki mogą zminimalizować to ryzyko.
Duże pudle nie linieją. Często (choć nie zawsze) nadają się dla alergików. Ich sierść wymaga intensywnej pielęgnacji u specjalisty, a także regularnego czesania i szczotkowania. Raz na sześć tygodni pudel powinien być zabierany do fryzjera, choć można się nauczyć strzyc go samodzielnie.
Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.
