Ten umięśniony, średniej wielkości pies jest nieznacznie dłuższy od wysokości w kłębie. Dorosły osobnik osiąga wagę 20-25 kg oraz wysokość rzędu 47-52 cm u psów i 44-48 cm u suk. Ma krótką sierść w kolorze czekoladowym, rudym z czarną kufą i uszami, czerwieni jelenia z czarną kufą i uszami lub bez.
Posokowiec bawarski wywodzi się od średniowiecznych psów gończych, od których pochodzi wiele myśliwskich ras, w tym posokowiec hanowerski. W celu wyhodowania lżejszego psa, skrzyżowano posokowca hanowerskiego z psem gończym alpejskim. W ten sposób w 1870 roku powstał posokowiec bawarski, który potrafił podjąć zimny trop rannej zwierzyny w terenach wyżynnych. Pierwszy klub posokowca bawarskiego powstał w Monachium w 1912 roku.
Posokowiec bawarski, jak większość ras, może cierpieć na dysplazję stawów biodrowych (która może prowadzić do problemów z poruszaniem się). Przed reprodukcją zaleca się badanie bioder.
Rasa została wyhodowana do tropienia rannej zwierzyny, dlatego ma dużo energii i potrzebuje co najmniej dwugodzinnej aktywności ruchowej dziennie. Sprawdzi się jako pies pracujący oraz zawodnik psich dyscyplin sportowych. Zalecany trening posłuszeństwa, pies puszczony luzem szybko podejmuje ciekawy trop i nie reaguje na przywołanie.
Pies potrzebuje zbilansowanej diety bogatej w składniki odżywcze i ciągłego dostępu do wody. Aby utrzymać psa w dobrej formie ważne jest jego regularne ważenie oraz badania. Psa należy karmić przynajmniej dwa razy dziennie i zgodnie z zaleceniami producenta karmy. Posokowce bawarskie mają tendencję do wzdęć i problemów żołądkowych, dlatego zaleca się niewielkie ale częste posiłki.
Krótka sierść jest łatwa w pielęgnacji, wystarczy raz w tygodniu psa wyczesać oraz sprawdzić uszy i łapy.
Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.
