Polski Owczarek Nizinny

Polski owczarek nizinny (PON) prawdopodobnie wywodzi się od psa pochodzącego z Tybetu lub Mongolii. Pies ten wędrował z ludami koczowniczymi i pracował jako pies pasterski. Z czasem przekształcił się w owczarka, którego znamy współcześnie. Uważa się, że geny polskiego owczarka nizinnego wpłynęły na wygląd rasy bearded collie, z którą ma on wiele cech wspólnych. Podobno w 1514 roku polski kupiec oddał trzy owczarki szkockim pasterzom.

Polski owczarek nizinny jest pełen życia, szybko się uczy i lubi psie szkolenia. Z natury jest psem pasterskim i stróżującym. Ma łagodny charakter i jest czujnym towarzyszem. Jest serdeczny wobec bliskich, lubi przebywać z właścicielem, ale nieznajomych na początku może traktować z rezerwą.

Polskie owczarki nizinne to z zasady zdrowe, psy. Jednak jak wiele innych ras cierpią czasem na dziedziczne schorzenia oczu oraz dysplazję stawów biodrowych (która może doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest przebadanie ich wzroku i stanu stawów biodrowych.

Polskie owczarki nizinne zostały wyhodowane do pracy w trudnych warunkach. Są aktywnymi psami. Potrzebują około dwóch godzin ruchu dziennie. Muszą też mieć okazję do wykorzystania swojej inteligencji. Niesprzyjająca pogoda na pewno ich nie zniechęci! Po spacerze ich długą sierść należy sprawdzać pod kątem zanieczyszczeń i dokładnie wysuszyć.

Pies potrzebuje zbilansowanej diety bogatej w składniki odżywcze i ciągłego dostępu do wody. Aby utrzymać psa w dobrej formie, ważne jest jego regularne ważenie oraz badania. Psa należy karmić przynajmniej dwa razy dziennie, zgodnie z zaleceniami producenta karmy.

Sierść polskich owczarków nizinnych wymaga codziennej pielęgnacji. Jest długa i gęsta, wymaga więc regularnego szczotkowania, które pozwoli uniknąć zmierzwienia szorstkiej warstwy okrywowej i miękkiego podszerstka.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.