Pointer

Dokładny rodowód pointerów nie jest znany, nie jest pewne czy pochodzą od wyżłów hiszpańskich z Burgos czy kontynentalnych. Pewne jest to, że rodowód angielskich pointerów sięga XVII wieku, gdzie rasa ta była wykorzystywana na brytyjskich wyspach do wystawiania ofiary myśliwym. Te pierwotne psy pracowały z greyhoundami w polowaniach na zające. Pointery wystawiały zające greyhoundom, które je chwytały. Po dziś dzień pointery są wybitnymi psami myśliwskimi.

Pointery to popularne psy pracujące. Jako zwierzaki domowe są przyjacielskie i kochające, dobrze dogadują się z innimi psami i zwierzętami gospodarskimi, jeśli chowane z nimi od szczeniaka. Kochają być częścią rodziny. Nie są to idealne psy stróżujące, gdyż wszystkich serdecznie witają, choć zwykle szczekają, gdy ktoś podchodzi do drzwi.

Pointery to raczej zdrowe psy. Jak wiele innych ras mogą cierpieć na dysplazję stawów biodrowych (która może doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest przebadanie stanu stawów biodrowych.

Ponieważ są to zasadniczo psy uprawiające sporty na zewnątrz, wymagaja one mnóstwa ruchu. Po okresie szczenięcym koniecznością jest codzienne wybieganie psa. Należy zwrócić szczególną uwagę na psa spuszczonego ze smyczy, gdyż są to psy myśliwskie i same daleko odbiegają. Wysportowany dorosły pies potrzebuje co najmniej dwóch godzin aktywności.

Duże psy mają większy apetyt niż małe rasy. Ponadto potrzebują innego doboru składników odżywczych, w tym minerałów i witamin. Setery angielskie są podatne na wzdęcia i problemy żołądkowe. Mniej obfite, częstsze posiłki mogą zminimalizować to ryzyko.

Jedna z łatwiejszych w pielęgancji ras, pointery trzeba wyczesywać tylko w okresie linienia. Aczkolwiek należy regularne sprawdzać stan sierści, gdyż mogą występować problemy ze skórą.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.