Owczarek Pirenejski

Owczarek pirenejski to jedna z najstarszych ras we Francji. Jej historia sięga co najmniej XIX wieku. W Pirenejach używano go przy wypasie dużych stad owiec. Świat zwrócił na niego uwagę w czasie I wojny światowej, kiedy francuska armia używała go do przenoszenia korespondencji. Na francuskiej wsi do dziś pracuje jako pies pasterski, ale głównie jest psem do towarzystwa.

Owczarek pirenejski jest dociekliwym, czujnym psem pełnym energii. Do dziś zachował instynkty psa pasterskiego, które należy właściwie zaspokajać. Z natury ostrożnie podchodzi do nieznajomych, ale powinie być wobec nich łagodny. Nie najlepiej nadaje się dla osób, które nigdy wcześniej nie miały psa. Lepiej będzie się czuł w rękach właściciela z doświadczeniem, który zapewni mu właściwe szkolenie.

Owczarki pirenejskie to z zasady zdrowe, wytrzymałe psy. Jednak, jak wiele innych ras, cierpią czasem na dziedziczne schorzenia oczu oraz dysplazję stawów biodrowych (która może doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest przebadanie ich wzroku i stanu stawów biodrowych.

Psy tej rasy mają bardzo dużo energii. Potrzebują co najmniej godziny swobodnego biegania dziennie, a najlepiej jeszcze więcej. Odnoszą sukcesy w wielu psich sportach, np. obedience, agility i flyball, a także w próbach pracy. Chętnie się uczą i mają dużo energii - tak umysłowej, jak i fizycznej.

Owczarek pirenejski potrzebuje zbilansowanej diety bogatej w składniki odżywcze i ciągłego dostępu do wody. Aby utrzymać psa w dobrej formie, ważne jest jego regularne ważenie oraz badania. Psa należy karmić przynajmniej dwa razy dziennie, zgodnie z zaleceniami producenta karmy.

Psy tej rasy mają dwa rodzaje szaty: długą lub średniej długości. Obie odmiany sierści są szorstkie i wymagają pielęgnacji kilka razy w tygodniu, żeby uniknąć splątania.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.