Owczarek Niemiecki

Owczarek niemiecki został wyhodowany z różnych ras psów pasterskich. Piewotnie hodowano go do celów pasterskich. Początki rasy sięgają VII wieku n.e. W 1882 roku owczarki niemieckie zostały pierwszy raz pokazane na wystawie. W 1899 roku powstał Verein fur Deutsche Schaferhunde, czyli Niemiecki Klub Hodowców Owczarka Niemieckiego. To za sprawą tego właśnie klubu owczarków niemieckich zaczęto używać w policji i wojsku. Dzięki temu rasa przetrwała trudne początki XX wieku. W czasie I wojny światowej Niemcy wykorzystywali owczarki do przenoszenia korespondencji i szukania rannych. Żołnierze sił Trójporozumienia również docenili inteligencję i odwagę owczarków. Po wojnie zabrali wiele z nich do swoich domów, sprowadzając tym samym rasę do innych państw.

Owczarek niemiecki bardzo przywiązuje się do opiekuna i chce przebywać z nim tak często, jak to tylko możliwe. Pies tej rasy wymaga dużo uwagi, ale odwdzięczy się za nią po stokroć swoją lojalnością. Będzie bronić opiekuna za wszelką cenę. Jeśli nie poświęcimy czasu na ułożenie owczarka niemieckiego, w przyszłości pojawią się u niego problemy z pewnością siebie i posłuszeństwem. Owczarek niemiecki chętnie i szybko opanowuje nowe umiejętności. Na szkoleniach będzie z pewnością jednym z najpojętniejszych uczniów.

Owczarek niemiecki ma skłonność do wielu schorzeń, w tym chorób żołądkowo-jelitowych, szczególnych dolegliwości żołądkowych (skręt żołądka), chorób rdzenia kręgowego i epilepsji. Jak wiele innych ras, owczarki niemieckie mogą też cierpieć na dysplazję stawów biodrowych i łokciowych (która może być bolesna i doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest zbadanie stawów biodrowych.

Podczas zażywania ruchu szczenięta powinny być traktowane z pewną dozą ostrożności, by nie doszło do uszkodzenia wciąż miękkich i formujących się stawów. Dorosły owczarek niemiecki do utrzymania dobrej kondycji będzie potrzebował co najmniej dwóch godzin ruchu dziennie, a także możliwości wykorzystania swojej inteligencji.

Duże psy mają większy apetyt niż małe rasy. Ponadto potrzebują innego doboru składników odżywczych, w tym minerałów i witamin. Owczarki niemieckie są podatne na wzdęcia i problemy żołądkowe. Mniej obfite, częstsze posiłki mogą zminimalizować to ryzyko.

By usunąć martwą i wyliniałą sierść, wymagane jest energiczne szczotkowanie psa kilka razy w tygodniu. W przypadku owczarka niemieckiego długowłosego niezbędne jest też czesanie. Strzyżenie nie jest wymagane, a kąpiel powinna odbywać się tylko wtedy, gdy jest konieczna. Owczarki niemieckie linieją, ale ten efekt można ograniczyć przez częstą pielęgnację.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.