Otterhound

Rasa powstała w celu tępienia wydr, które niegdyś uważano za szkodniki zagrażające żyjącym w stawach rybom. Obecnie wydra jest rzadko spotykanym zwierzęciem i podlega ochronie. Najwcześniejsze wzmianki o tej rasie pochodzą z czasów króla Henryka II panującego w XII wieku. Współcześnie znana odmiana otterhounda powstała w XVIII wieku. Gdy w 1978 roku zakazano w Anglii polowań na wydry i otterhoundy straciły swoją funkcje i rasa zaczęła zanikać. Obecnie uznana jest za rasę wrażliwą i zagrożoną wyginięciem.

Otterhound jest przyjaznym psem o łagodnym usposobieniu. Mimo że jest duży i potrafi być porywisty, doskonale dogaduje się z dziećmi, aczkolwiek w przypadku najmłodszych zaleca się szczególną ostrożność. Jest wesoły, radosny i uwielbia przebywać na świeżym powietrzu. Idealny dla aktywnej rodziny.

Jak wiele innych ras, otterhoundy cierpią na dysplazję stawów łokciowych oraz biodrowych (która może doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest przebadanie stanu ich stawów biodrowych.

Zamiłowanie otterhoundów do zabaw w wodzie nie stanowi zaskoczenia. Ta rasa nie sprawdzi się u osób szczególnie dbających o wygląd domu. Pobiegnie za każdym interesującym zapachem, dlatego zanim zostanie spuszczony ze smyczy pies powinien przejść trening posłuszeństwa. W okresie szczenięcym należy pilnować, żeby pies się nie forsował i nie nadwerężył stawów. Dorosłemu psu wystarczą dwie godziny ruchu dziennie.

Duże psy mają większy apetyt niż małe rasy. Ponadto potrzebują innego doboru składników odżywczych, w tym minerałów i witamin. Otterhoundy są podatne na wzdęcia i problemy żołądkowe. Mniej obfite, częstsze posiłki mogą zminimalizować to ryzyko.

Szata otterhoundów ma 4-8 cm długości, jest gęsta, szorstka a wierzchnia warstwa sprawia wrażenie tłustej w dotyku. Zaleca się szczotkowanie kilka razy w tygodniu, czyszczenie brody oraz regularna pielęgnacja uszu.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.