Mops

Mops ma długą, nietypową historię. Uważa się, że pochodzi z Chin. Do Europy trafił razem z kupcami, a potem - przed XVI wiekiem, na terenach holenderskich - ulegał przekształceniom. Mopsy były nierozerwalnie związane z holenderskimi władcami z dynastii Orańskiej. Gdy (w 1689 roku, po chwalebnej rewolucji) Wilhelm III Orański został królem Anglii, przywiózł ze sobą mopsa, który odtąd zyskał sobie przychylność angielskich możnych.

Mopsy mają uroczy, łagodny charakter. Są radosne i towarzyskie. Mają wyrazistą osobowość, uwielbianą przez ludzi w każdym wieku. Bywają ciche i spokojne, ale potrafią też być psotne i skore do wygłupów. Świetnie sprawdzą się jako psy do towarzystwa, o ile poświęcimy im odpowiednio dużo uwagi. Mopsy nie lubią spędzać czasu z dala od swoich bliskich.

Najpowszechniejsze problemy zdrowotne występujące wśród mopsów wiążą się z ich płaskim pyskiem. Czasem dochodzi u nich do niedrożności dróg oddechowych i trudności z oddychaniem. W związku z tym powinny unikać przemęczenia oraz przegrzania. Mopsy mogą cierpieć na problemy z oczami i - jak wiele małych ras - na tymczasowe wypadanie rzepek kolanowych (zwichnięcie rzepki).

Mops potrzebuje tylko pół godziny ruchu dziennie, ale oprócz tego z chęcią będzie towarzyszył właścicielowi w jego codziennych zajęciach. Psów tej rasy nie wolno narażać na wysiłek podczas upałów ani trzymać w samochodzie w ciepłe dni (nawet jeśli jest tylko trochę ciepło!). Może to narazić mopsa na problemy z oddychaniem.

Psy miniaturki mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie i potrzebują jeść często, ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do ich niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie.

Mops nie wymaga intensywnej pielęgnacji - wystarczy szczotkowanie raz w tygodniu. Jednak fałdki wokół jego nosa należy czyścić codziennie. Codziennej uwagi wymagają też uszy i oczy.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.