Mastiff Tybetański

Starożytna rasa, mająca nawet trzy tysiące lat. Mastiffy tybetańskie wykorzystywane były w swojej ojczyźnie jako psy stróżujące, strzeżące majątków (również klasztorów), a także zwierząt gospodarskich. Marco Polo napisał, że mastiff tybetański był "wielki jak osioł i ryczał potężnie niczym lew". Rasa ta jest stosunkowo nowa w porównaniu do "psiego" świata, zachodni hodowcy zainteresowali się nią zaledwie sto lat temu.

Pies stróżujący w każdym calu, którego w żadnym wypadku nie należy lekceważyć. Jest nieufny w stosunku do obcych i instynktownie chroni swoją rodzinę i teren. Tak jak w przypadku wszystkich ras stróżujących powinien być socjalizowany i szkolony przez profesjonalistów. W odpowiednim domu będzie spokojnym, czułym i wiernym towarzyszem.

Mastiffy tybetańskie są ogólnie bardzo zdrową rasą. Tak jak w przypadku wielu ras mogą wystąpić u nich problemy ze wzrokiem i dysplazja stawów biodrowych (mogąca doprowadzić do problemów z poruszaniem). Przed reprodukcją ważne jest przebadanie ich wzroku i stanu stawów biodrowych.

Mastiffy tybetańskie wymagają godziny ruchu dziennie, jednak będzie szczęśliwy jeśli tego ruchu zaoferuje mu się więcej. Ze względu na wielkość rasy, dorastających szczeniąt nie należy przemęczać oraz odradzane są ćwiczenia nadwyrężające mięśnie i stawy.

Olbrzymie psy mają ogromny apetyt niż małe rasy. Ponadto potrzebują właściwego dla siebie doboru składników odżywczych, w tym minerałów i witamin. Mastiffy tybetańskie są podatne na wzdęcia i problemy żołądkowe. Mniej obfite, częstsze posiłki mogą zminimalizować to ryzyko.

Podwójna sierść mastiffa tybetańskiego zawiera gęsty, wełniany podszerstek, liniejący w ciepłe dni; a także gruby włos okrywowy, prosty i sztywny. Na ogonie i tylnych nogach widoczne pióra. Zalecane jest szczotkowanie kilka razy w tygodniu, a w okresie linienia codziennie.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.