Mastif neapolitański jest wielkim, majestatycznym, silnym i muskularnym psem. Jego długość jest nieznacznie większa od wysokości. Dorosły pies ma 65-75 cm wysokości i waży 50-70 kg. Suki są nieco mniejsze. Krótka, gęsta sierść psów tej rasy występuje w kilku umaszczeniach i odcieniach (czarnym, niebieskim, szarym i brązowym), łącznie z pręgowanym. Skóra na korpusie i głowie jest dość luźna, ale nie powinna występować w nadmiarze.
Mastif neapolitański pochodzi od starożytnych molosów - dużych, odważnych psów stróżujących, hodowanych przez Rzymian. Takie psy wykorzystywano do walk na arenach, a także w wojsku. Mastif neapolitański jest też psem policyjnym. Mówi się, że gdy miał bronić Neapolu, instynktownie wiedział, gdzie kończy się jego rewir, dlatego mógł biegać po nim swobodnie.
Mastif neapolitański jest psem stróżującym. Jest zawsze czujny. Ma zrównoważony charakter, jest lojalny wobec bliskich i nieco zdystansowany. Z uwagi na jego naturalne tendencje obronne, ważna jest wczesna socjalizacja, przeprowadzona przez doświadczone osoby. Będzie dobrze znosił obecność innego psa, jeśli dorastał razem z nim. Najlepiej jednak, żeby były to osobniki różnej płci. Przed zakupem należy wziąć pod uwagę koszty utrzymania tak dużego psa.
Jak wiele innych ras, mastify neapolitańskie mogą cierpieć na dziedziczne schorzenia oczu oraz dysplazję stawów biodrowych i łokciowych (która może być bolesna i doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest przebadanie ich wzroku i stanu stawów biodrowych. Psy tej rasy są też podatne na infekcje skórne.
Dorosłe osobniki potrzebują około godziny ruchu dziennie. Szczenięta nie powinny się nadwerężać, bo może to źle wpłynąć na ich stawy.
Duże psy mają większy apetyt niż małe rasy. Ponadto potrzebują innego doboru składników odżywczych, w tym minerałów i witamin. Mastify neapolitańskie są podatne na wzdęcia i problemy żołądkowe. Mniej obfite, częstsze posiłki mogą zminimalizować to ryzyko.
Krótka sierść psów tej rasy wymaga pielęgnacji raz w tygodniu. Jednak wiele razy dziennie trzeba wycierać ślinę cieknącą psu z pyska oraz jej pozostałości w całym domu (w tym na meblach). Raz do dwóch razy w tygodniu trzeba też czyścić fałdy na głowie i okolicę pyska.
Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.
