Lancashire Heeler

Pochodzenie lancashire heelera stanowi zagadkę. Wiadomo, że psy tej rasy istnieją od XVII wieku. Wykorzystywano je wtedy do celów gospodarskich i do zaganiania bydła. Dzięki swoim łowieckim instynktom sprawdzały się przy polowaniach na króliki i szczury. Uważa się, że powstały w wyniku skrzyżowania rasy welsh corgi z manchester terrierem.

Lancashire heeler jest małym, przyjacielskim psem, który dobrze czuje się w towarzystwie ludzi. Niektóre osobniki mogą gorzej znosić obecność innych psów i robić się przy nich nerwowe. Konieczna jest wczesna socjalizacja z udziałem ludzi oraz innych zwierząt. To doskonały pies dla aktywnej rodziny, w której są starsze dzieci. Nie zaleca się go jednak jako pierwszego psa w domach, w których są małe dzieci.

Lancashire heelery cierpią czasem na dziedziczne schorzenia oczu. Zaleca się badanie wzroku. Jak wiele małych psów, mogą też cierpieć na tymczasowe wypadanie rzepek kolanowych (zwichnięcie rzepki).

Lancashire heelery lubią ruch. Są doskonałymi psami dla ludzi prowadzących aktywny tryb życia. Przystosują się do życia w mieście i na wsi, ale musza mieć wolną przestrzeń i bezpieczne miejsce do zażywania ruchu. Ogród lub podwórko, na którym będą przebywać, musi być porządnie ogrodzone. Inaczej pies przeciśnie się przez najmniejszą szczelinę albo przeskoczy przez płot, jeśli będzie on za niski. W przypadku dorosłych osobników zaleca się godzinę ruchu dziennie.

Małe psy mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie i potrzebują jeść często, ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do ich niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie.

Sierść lancashire heelera jest dość krótka i gładka, więc jej pielęgnacja nie sprawia problemów. Wystarczy używać rękawicy do czesania, a od czasu do czasu również grzebienia.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.