Lakeland Terrier

Ta rasa terrierów wywodzi się z położonego w północno-zachodniej Anglii Lake District (Krainy Jezior). Tamtejsi farmerzy wykorzystywali psy do wciskania się do nor podczas polowań na lisy i do strzeżenia owiec. Pierwotnie lakeland terriera zaliczano do kategorii fell terrierów. Pod obecną nazwą jest znany od 1912 roku. Do powstania lakeland terriera przyczyniły się psy różnych ras, w tym czarny terier podpalany, bedlington terrier oraz border terrier.

Ze względu na swoje korzenie, lakeland terrier jest dzielny i szybki - ale tylko wtedy, gdy musi. Jako pies domowy odznacza się przyjaznym nastawieniem, miłością i czułością wobec właścicieli. Lubi zabawę i psoty. Może sprawiać problemy w kontaktach z innymi psami. Z tego powodu niezbędna jest wczesna socjalizacja.

Jak wiele małych psów, lakeland terriery mogą cierpieć na tymczasowe wypadanie rzepek kolanowych (zwichnięcie rzepki).

Lakeland terrier potrzebuje około godziny ruchu dziennie, ale z chęcią porusza się więcej, jeśli będzie miał okazję. Z radością pobawi się w ogrodzie. Trzeba jednak pamiętać, że w jego naturze leży przeciskanie się przez każdą, najmniejszą nawet dziurę. Należy się upewnić, że w ogrodzeniu nie ma szpar, przez które mógłby uciec.

Małe psy mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie i potrzebują jeść często, ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do ich niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie.

Sierć psów tej rasy składa się z grubego podszerstka oraz gęstej, szorstkiej warstwy okrywowej, która miała chronić psy przed trudnymi warunkami panującymi w Lake District oraz przed ziemią, w której kopały. Sierść lakeland terriera nie linieje. Wymaga czesania kilka razy w tygodniu. Psy wystawowe są też strzyżone. Psom domowym wystarczy strzyżenie kilka razy w roku.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.