Jamnik (Gładkowłosy)

Początków rasy można się doszukać w piętnastowiecznych Niemczech, chociaż podobne psy pojawiały się w sztuce starożystnego Egiptu i Meksyku oraz pozostałości podobnego psa znaleziono na wraku statku znalezionego u wybrzeży Włoch datowany na pierwszy wiek naszej ery. Wzorzec niemieckiej rasy ustanowiono w 1879 roku, a klub rasy powstał w roku 1888. Jamniki sprowadził do Wielkiej Brytanii Książę Albert i w XIX wieku były bardzo popularne tam oraz w Ameryce.

Ten pies potrafi być bardzo niezależny i wymaga spokojnego, stałego i cierpliwego szkolenia. Od szczenięcia należy psa socjalizować, przyzwyczajając do obecności dzieci, obcych i innych zwierząt. Psy tej rasy przywiązują się do swojej rodziny, zwłaszcza jednego z domowników, jednak bywają powściągliwe wobec obcych.

Najczęstsze problemy zdrowotne jamników są związane z budową ich ciała. Narażone są na zwyrodnienia kręgosłupa. Ponadto często chorują także na choroby serca. Tak jak w przypadku wielu innych ras, jamniki cierpią także na dziedziczne choroby oczu, więc przed reprodukcją zaleca się badanie wzroku.

Z psami tej rasy należy trenować przynajmniej pół godziny dziennie. Przed spuszczeniem psa w miejscu publicznym należy nauczyć go komendy odwołania, gdyż przez instynkt łowiecki może ruszyć w pogoń za tropem lub zwierzęciem. Trzeba pamiętać, że miniaturowe jamniki długowłose są rasą stworzoną do kopania w ziemi i robienia podkopów, więc należy dobrze zabezpieczyć ogród.

Miniaturki mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie, i potrzebują jeść często ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie.

Miniaturowe jamniki gładkowłose nie wymagają częstej pielegnacji; wystarczy czesanie gumową rękawiczką raz na tydzień celem usunięcia martwych włosów.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.