Hawańczyk

Hawańczyk należy do grupy biszonów, na którą składają się bichon frise, bolończyk, coton de tulear, lwi piesek i maltańczyk. Pierwotnie hawańczyki były małymi, białymi psami, występującymi w rejonie Morza Śródziemnego. Podróżowały po całym świecie, towarzysząc kupcom. W ten sposób rozwinęły się z nich różne rasy. Gdy dotarły na Kubę, stały się znanymi dziś hawańczykami. Najpierw były psami do towarzystwa dla arystokratów, a potem podbiły serca zwykłych Kubańczyków.

Hawańczyk jest psem pełnym energii, towarzyskim, przyjacielskim i serdecznym. Jak można się spodziewać po jego miniaturowych rozmiarach, uwielbia ludzi - w tym dzieci - i świetnie się czuje w ich towarzystwie. Częsta samotność sprawia mu cierpienie. To mały piesek skory do zabaw, ale nie tylko. Lubi też szkolenia i uczenie się nowych zdolności.

Jak wiele małych psów, hawańczyki mogą cierpieć na tymczasowe wypadanie rzepek kolanowych (zwichnięcie rzepki). Jak wiele ras, mogą też cierpieć na problemy z oczami. Z tego powodu ich wzrok powinien być regularnie badany.

Psy tej rasy potrzebują tylko pół godziny ruchu dziennie. Są skore do zabawy. Nadmiaru energii mogą pozbyć się podczas zabaw z domownikami w ogrodzie albo na spacerach. Największą przyjemność czerpią z towarzyszenia właścicielom.

Psy miniaturki mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie i potrzebują jeść często, ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do ich niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie.

Włos hawańczyka jest miękki i jedwabisty. Składa się z obfitej, falistej lub lekko kręconej warstwy wierzchniej oraz z podszerstka. Żeby włos się nie plątał, konieczne jest jego codziennie szczotkowanie.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.