Duży retriever, znany z lśniącej złotej sierści o średniej długości. Ma przyjazny wygląd, wykazuje doskonałą symetrię sylwetki i płynność ruchów. Porusza się długimi, potężnymi krokami. Dorosły pies ma 56-61 cm wysokości i waży 30-34 kg. Dorosła suka ma 51-56 cm wysokości i waży 27-32 kg.
Sir Dudleyowi Marjoribanksowi (lordowi Tweedmouth) spodobało się żółte umaszczenie pewnego retrievera. Arystokrata kupił więc psa, którego nazwał „Nous”, z Brighton w Anglii, w 1865 roku. Skrzyżował go z suką tweed water spaniela, psa aportującego o wątrobianym umaszczeniu. Po 20 latach dalszego krzyżowania z wykorzystaniem labradorów, seterów irlandzkich, a być może też bloodhoundów, udało mu się otrzymać golden retrievera. W 1908 roku rasa została zarejestrowana i wystawiona jako „złocista gładkowłosa”. W 1913 zapisywano ją jako „złotą” lub „żółtą”. Wreszcie, w 1920 roku, przyjęła się jej obecna nazwa.
Golden retriever to pies o łagodnym, zrównoważonym usposobieniu. Zwykle dobrze dostosowuje się do życia rodziny. Uwielbia brać udział we wszystkich rodzajach aktywności, zarówno w domu, jak i na świeżym powietrzu. Jest przede wszystkim psem aportującym. Będzie próbował aportować wszystko, co zmieści mu się do pyska. Uwielbia też wodę. Opiekun powinien pamiętać, by zadbać o jego bezpieczeństwo w pobliżu wody. Golden retrievery mają jednak skłonność do martwienia się. Dlatego podczas szkolenia należy traktować je łagodnie.
Jak wiele innych ras, golden retrievery mogą cierpieć na dziedziczne schorzenia oczu oraz dysplazję stawów biodrowych i łokciowych (która może być bolesna i doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest przebadanie ich wzroku i stanu stawów biodrowych.
By utrzymać dorosłe golden retrievery w dobrej kondycji, należy zapewnić im rozsądną ilość ruchu. Należy jednak uważać, by nie przećwiczyć szczeniąt, bo może to doprowadzić do późniejszych problemów z kośćmi i stawami. Dorosłemu psu tej rasy wystarczy kilka godzin ruchu dziennie, ale z chęcią porusza się więcej, jeśli będzie miał okazję.
Duże psy mają większy apetyt niż małe rasy. Ponadto potrzebują innego doboru składników odżywczych, w tym minerałów i witamin. Golden retrievery są podatne na wzdęcia i problemy żołądkowe. Mniej obfite, częstsze posiłki mogą zminimalizować to ryzyko.
Golden retrievery mają gęstą sierść. Z tego powodu powinny być regularnie pielęgnowane. Naturalnie wodoodporny podszerstek jest bardzo gruby. Nie wolno dopuścić do jego zmierzwienia, może to bowiem wywołać u zwierzęcia niepotrzebny ból. Ze względu na jej długość, w sierści łatwo zbiera się błoto, można je jednak łatwo wyczyścić, gdy sierść już wyschnie.
Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.
