Foksterier Szorstkowłosy

Foksterier szorstkowłosy został wyhodowany z szorstkowłosego czarnego teriera podpalanego z Walii, Derbyshire i Durham. Od XIX wieku wykorzystywano go do wypłaszania lisów spod ziemi, aby można było na nie potem polować. Pierwotnie klasyfikowano go jako foksteriera z dwiema odmianami: szorstkowłosą i krótkowłosą. W pierwszych latach powszechne było krzyżowanie obu odmian. Teraz jednak uważa się je za oddzielne. Każda z ras ma swój własny wzorzec.

Foksterier szorstkowłosy jest czujny i zawsze gotów do działania. To aktywny pies, któremu trzeba zapewnić zajęcie. Jeśli się nudzi, znajdzie sobie rozrywkę - będzie kopał, szczekał albo wymyśli coś innego. Jest odważny i towarzyski. Łatwo zaprzyjaźnia się z ludźmi, ale jest łowieckie instynkty często dają o sobie znać.

Foksteriery szorstkowłose to z zasady bardzo zdrowa rasa. Jednak jak wiele małych psów, mogą cierpieć na tymczasowe wypadanie rzepek kolanowych (zwichnięcie rzepki) oraz na dziedziczne problemy ze wzrokiem.

Foksterier szorstkowłosy potrzebuje co najmniej godziny ruchu dziennie. Za młodu może zostać przyzwyczajony do obecności domowego kota, ale prawdopodobnie będzie gonić wszystki inne koty, które spotka. Podobnie zachowa się wobec innych małych, szybko poruszających się zwierząt. Dlatego w miejskim otoczeniu, gdzie występuje duży ruch uliczny, należy trzymać go na smyczy.

Małe psy mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie i potrzebują jeść często, ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do ich niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie.

Gruba, szorstka sierść o grubości 2-4 cm. Podszerstek krótki i miękki. Owłosienie pyska nadaje tej rasie charakterystyczny wygląd. Szczotkowanie i czesanie co drugi dzień pozwoli uniknąć splątania sierści. Oprócz tego 3-4 razy w roku wymagane jest trymowanie (usuwanie martwej sierści).

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.