Fiński Lapphund

Psy tej rasy przez wieki pracowały z półkoczowniczymi Samami z Laponii. Pomagały w wypasie reniferów. Możliwe, że we wczesnym okresie istnienia były też wykorzystywane jako psy myśliwskie i obronne. Chociaż dziś, z racji rozwoju skuterów śnieżnych, nie są już tak szeroko wykorzystywane, to ciągle sprawdzają się przy wypasie reniferów. Fiński lapphund jest psem galopującym. Przy reniferach pracuje razem z lapońskim psem pasterskim, psem kłusującym o krótszej sierści, będącym kolejną rdzenną rasą z regionu.

Fiński lapphund ma silny instynkt pasterski i jest zapalonym myśliwym. W domu jest dobrym, czujnym psem stróżującym, a także spokojnym, serdecznym i lojalnym towarzyszem. Nie jest tak hałaśliwy jak inne szpice, ale potrafi być głośny. Żeby nauczyć go milczenia na zawołanie, będzie potrzebne szkolenie.

Jak wiele innych ras, fińskie lapphundy cierpią czasem na dziedziczne schorzenia oczu oraz dysplazję stawów biodrowych (która może doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest przebadanie ich wzroku i stanu stawów biodrowych.

Fiński lapphund potrzebuje około godziny ruchu dziennie. Jest psem aktywnym. Lubi też psie sporty, takie jak agility czy carnicross. Niektóre osobniki mają silny instynkt myśliwski. Niezbędna jest nauka komendy, na którą pies zaprzestanie polowania.

Pies potrzebuje zbilansowanej diety, bogatej w składniki odżywcze i ciągłego dostępu do wody. Aby utrzymać psa w dobrej formie, ważne jest jego regularne ważenie oraz badania. Psa należy karmić przynajmniej dwa razy dziennie, zgodnie z zaleceniami producenta karmy.

Sierść składa się z długiej, prostej sierści wierzchniej, krótszej na głowie i przedniej części kończyn, oraz z grubego, miękkiego podszerstka. Samce mają też „kryzę”, uformowaną z gęstej sierści wokół szyi i klatki piersiowej. Sierść fińskiego lapphunda wymaga pielęgnacji kilka razy w tygodniu, ale w okresie linienia może być wymagana codziennie.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.