Chin Japoński

Starożytna rasa chinów japońskich ma korzenie w Chinach. Do Japonii prawdopodobnie dotarła jako prezent dla Cesarza od dworu chińskiego. Wyhodowano je na małe psy towarzyskie, tak aby mieściły się w rękawie kimona dam dworu i arystokracji. Kilka psów dano w prezencie królewskim ambasadorom, a portugalscy żeglarze przywieźli je do Europy w XVII wieku. Dopiero pod koniec XIX wieku rasa rozrosła się na tyle, że stała się wysoce pożądaną.

Chin japoński od wieków był psem do towarzystwa więc jest szczęśliwy, spokojny i kochający. Rozkwita w towarzystwie ludzi i nie cierpi zostawać sam w domu. Kocha dzieci, ale ze względu na swą wielkość będzie pasował do domu ze starszymi dziećmi, gdzie nie grozi mu żaden nieszczęśliwy wypadek.

Chiny japońskie mają płaski pyszczek i przez to mogą mieć skłonność do problemów oddechowych. Należy unikać nadmiernego wysiłku i przegrzania. Jak wiele małych ras mogą cierpieć na przemieszczanie się rzepki (zwichnięcie rzepki).

Ze względu na swoje rozmiary Chin japoński nie potrzebuje dużo ruchu, wystarczy mu pół gdoziny dziennie. W upały nie należy go przemęczać , gdyż przez spłaszczony nosek mogą mieć problemy oddechowe. Wtedy radzimy chodzić na spacery, gdy jest chłodniej - rano i wieczorem.

Małe psy mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie, i potrzebują jeść często ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie.

Chin japoński ma długą sierść, i aby się nie splątała należy szczotkować ją 2-3 razy w tygodniu. Zadbajcie też o to, by kąciki oczu były czyste - wystarczy przecierać je wilgotną, bawełnianą szmatką. Co ciekawe 'chin' znaczy 'jak-kot' - psy te często czyszczą sobie pyszczki łapkami, tak jak robią to koty.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.