Buhund Norweski

Podobne do buhunda norweskiego psy odkryto w grobach wikingów pochodzących z 900 roku naszej ery. Ta spokrewniona z islandzkim szpicem pasterskim rasa powstała na potrzeby gospodarstwa, buhundy były towarzystwem dla pasterza, psem stróżującym i zaganiającym. Nazwa buhund oznacza w języku norweskim psa na gospodarstwie i po dziś dzień spełnia tam swoją funkcję.

Ten nieustraszony, odważny i aktywny pies jest idealny dla rodziny, która nie ma nic przeciwko obfitemu linieniu raz lub dwa razy do roku oraz która nauczy go kontrolować szczekanie. To idealny towarzysz ludzi aktywnych, którzy będą trenować z nim psie dyscypliny sportowe i zapewnią odpowiednią ilość ruchu.

Buhund norweski to generalnie zdrowa rasa, ale jak wiele innych ras cierpią na dziedziczne schorzenia oczu oraz dysplazję stawów biodrowych (która może doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest przebadanie ich wzroku i stanu stawów biodrowych.

Buhund norweski potrzebuje jednej lub dwóch godzin ruchu dziennie. Sprawdził się w pracy jako pies pomocnik dla osób niesłyszących oraz doskonale radzi sobie w psich dyscyplinach sportowych jak agility i obedience. Uwielbia nowe wyzwania. Przez grubą sierść i kraj pochodzenia niedobrze znosi ciepły klimat, dlatego w ciepłe dni należy zapewnić mu trochę chłodu. Latem zaleca się spacery wcześnie rano lub późnym wieczorem.

Pies potrzebuje zbilansowanej diety bogatej w składniki odżywcze i ciągłego dostępu do wody. Aby utrzymać psa w dobrej formie ważne jest jego regularne ważenie oraz badania. Psa należy karmić przynajmniej dwa razy dziennie i zgodnie z zaleceniami producenta karmy.

Podwójna okrywa włosowa obficie linieje raz lub dwa razy do roku. W tym czasie zaleca się codzienne szczotkowanie. W pozostałe dni wystarczy czesać psa dwa razy w tygodniu.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.