Te odważne psy o silnej budowie mają wesołe usposobienie, są zwarte i wysportowane. Ich krótka, gęsta i odporna na warunki pogodowe sierść może mieć różne umaszczenie (więcej szczegółów dostępnych we wzorcu rasy). Beagle osiągają wzrost 33-40 cm i ważą około 10-18 kg.
Beagle cechuje przyjazne usposobienie, są zwierzętami stadnymi i tolerują inne psy w domu. Uwielbiają dzieci. Wystawione na kontakt z kotem w okresie szczenięctwa nie będą miały problemu z tolerowaniem go w przyszłości. Beagle sprawdzają się jako psy stróżujące reagując szczekaniem na niestandardowe odgłosy i sytuacje. Ale jeśli włamywacz wejdzie do domu, chętnie się z nim pobawią.
W połowie XVI wieku zaczęto klasyfikować psy gończe według ich użytkowości, np. psy kierujące się wzrokiem (charty), czy węchem (psy gończe). W tym czasie mały pies gończy przeznaczony do polowania na króliki i zające otrzymał nazwę begles od francuskiego słowa oznaczającego "otwarte gardło". Termin określa tendencję tych psów do wydawania dźwięków, np. szczekania w sforze. Angielska wersja tego wyrazu brzmi beagle. Do przodków tej rasy należą foxhound Harrier i mały bloodhound zwany Kerry Beagle.
Beagle cieszą się dobrym zdrowiem, ale jak większość ras, może cierpieć na dysplazję stawów biodrowych (która może prowadzić do utraty mobilności). Przed reprodukcją zaleca się badanie bioder. Najczęstszymi przypadłościami tej rasy jest epilepsja i zapalenie opon mózgowych.
Beagle potrzebują dużo ruchu - około dwóch godzin dziennie. Mają silny instynkt łowiecki, dlatego nie powinny być spuszczane ze smyczy na otwartej przestrzeni dopóki nie przejdą treningu posłuszeństwa. Do tego czasu mogą być spuszczane ze smyczy tylko na ogrodzonym terenie. Jednym ze sposobów na utrzymanie psa w dobrej kondycji są aktywności związane z tropieniem. Wśród właścicieli psów tej rasy popularne są zawody polowe.
Małe psy mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie, i potrzebują jeść często ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie.
Ta rasa jest łatwa w utrzymaniu, wystarczy raz w tygodniu wyczesać sierść rękawicą, aby pozbyć się martwych włosów. Jedyny problem to zamiłowanie beagli do tarzania się we wszystkim co wydziela cuchnący zapach. Na szczęście łatwo je później doczyścić. Należy regularnie sprawdzać i czyścić uszy, żeby zapobiec infekcji.
Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.
