Te średniej wielkości i umięśnione psy osiągają wysokość od 46 do 51 cm, a suczki od 43 do 48 cm. Dorosły pies waży od 17 do 23 kg. Sierść występuje w wielu kombinacjach kolorów: niebieskim i jasno brązowym, czarnym i jasno brązowym, a także rudym i jasno brązowym. Czasami mają rude, lub niebieskie łaty.
Australijski pies pasterski jest nieufny w stosunku do obcych i ma silny instynkt terytorialny, więc wczesna socjalizacja jest bardzo ważna. Trzeba też zwracać uwagę na gryzienie, ponieważ podekscytowany pies często potrafi podgryźć. Rasa ta jest oddana rodzinie, ale może sprawiać problemy, więc nie jest idealna dla niedoświadczonego właściciela.
Owczarki szkockie pomagały angielskim pasterzom, ale pod koniec XIX wieku potrzebowali wytrzymalszej rasy, która poradziłaby sobie z ciężką pracą. Dlatego przez sześćdziesiąt lat krzyżowano różne psy pasterskie z dingo, dalmatyńczykiem, kelpie i bull terierem. W końcu udało się stworzyć rasę, która skutecznie zaganiała bydło (podgryzając delikatnie kostki). Dobrze pracowała z ludźmi, wykazywała się własną inicjatywą i była w stanie znieść ekstremalne zimno, upał i deszcze.
