Akita

Akita to największa rasa psów japońskich i zrodziła się w prefekturze Akita w XVII wieku. Niektórzy twierdzą, że rasa to została wyhodowana do polowania na dzika, jelenia i niedźwiedzia, inni, że pierwotnie rasę stworzono do walk psów. Jednakże, gdy japońskie (i europejskie) walki psów straciły zwolenników, psy te wykorzystywano w polowaniach. Pod koniec XIX wieku zaczęto importować inne rasy i japońskie rasy straciły na popularności. Powołano więc Towarzystwo Ochrony Psów Japońskich, którego celem była ochrona rodzimych ras, które uznano za skarb narodowy.

To mocne psy - jeśli chodzi o ciało i charakter - nie polecane nowicjuszom. Potrzebują doświadczonego opiekuna, wczesnej i kontynuowanej socjalizacji i tresury. Z drugiej strony to bardzo wierne psy. Sa odważne, więc nadają się na psy stróżujące, a do tego za bardzo nie szczekają. Mają silny instynkt łowczy, o czym nie należy zapominać.

Jak wiele innych ras, akity mogą cierpieć na dziedziczne schorzenia oczu oraz dysplazję stawów biodrowych (która może doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest przebadanie ich wzroku i stanu stawów biodrowych.

By utrzymać akitę w formie należy jej zapewnić dużo ruchu. Ale jeśli raz nie pójdą na spacer nie będą się awanturować. Należy pamiętać, że to psy myśliwskie, i być czujnym, gdy biegają wolno.

Duże psy mają większy apetyt niż małe rasy. Ponadto potrzebują innego doboru składników odżywczych, w tym minerałów i witamin. Setery angielskie są podatne na wzdęcia i problemy żołądkowe. Mniej obfite, częstsze posiłki mogą zminimalizować to ryzyko.

Zaleca się dobrze wyszczotkować sierść 2-3 razy w tygodniu, a dwa razy do roku, w czasie obfitego linienia należy wyczesać futro metalowym, podwójnym grzebieniem.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.