- Spokojny kot
- Przyjazny, ale niezależny kot
- Cichy kot
- Większa i masywniejsza rasa kotów
- Wymaga czesania codziennie
- Rasa standardowo alergizująca
- Potrzebuje spędzać trochę czasu na zewnątrz
- Może potrzebować więcej czasu na przyzwyczajenie, zanim zaakceptuje życie z dziećmi
Osobowość
Kot perski jest spokojny i uczuciowy, łagodny i nie tak aktywny, jak niektóre rasy krótkowłose. Ogólnie mówiąc, nie mają nic przeciwko mieszkaniu samemu i są dość zadowolone będąc jedynym kotem w domu. Lubią spokojnie siedzieć i ładnie wyglądać.
Pochodzenie
Kraj pochodzenia: Turcja i Persja
Kot Perski jest średniej wielkości, krępy z dużą głową w stosunku do reszty ciała. Głowę ma okrągłą i szeroką z małymi szeroko rozstawionymi uszami i krótkim pyszczkiem. Oczy są wielkie, owalne w błyskotliwym kolorze. Nogi krótkie, grube z silnymi i wielkimi, owalnymi łapkami i owłosionymi palcami. Ogon krótki i puszysty. Sierść długa, gęsta i bujna ze zwartym, miękkim podszerstkiem. Persy występują w szerokiej gamie wzorców i kolorów.
Mimo iż persy długowłose żyją około 10 do 12 lat, to jednak rasa ta ma wiele problemów zdrowotnych. Z powodu krótkiej głowy i spłaszczonego pyszczka dochodzi do deformacji szczęki, która może skutkować chorobami dentystycznymi, a co za tym idzie- problemami z jedzeniem i piciem. Małe nozdrza i miękkie podniebienie, które jest zbyt długie, również prowadzą do poważnych schorzeń oddechowych. Kanaliki łzowe mogą się naturalnie nie wykształcić, co powoduje łzawienie i ciągłe moczenie pyszczka. To z kolei może prowadzić do wysypek skórnych i ran na pyszczku. Przez spłaszczony pyszczek wzrasta ryzyko wystąpienia chorób oczu. Persy mogą być nosicielami genu, który prowadzi do niewydolności nerek (tak zwana wrodzona wielotorbielowatość nerek) przez powstawanie cyst w nerkach. W latach 90-tych XX wieku, gdy stały się dostępne badania przesiewowe schorzenie to wykryto u ponad jednej trzeciej wszystkich kotów typu perskiego i egzotycznych krótkowłosych. Przy pomocy testów hodowcy starają się teraz pozbyć się problemu, więc warto poprosić hodowcę o pokazanie certyfikatu PKD rodziców miotu, z którego bierzemy kocięta. Persy mogą mieć też skłonność do kardiomopatii przerostowej (przerost ścian serca). Jak inne długowłose koty, u persów często dochodzi do grzybicznych infekcji skóry, jak na przykład grzybica skóry.
Każdy kot jest inny i ma różne preferencje smakowe oraz odmienne potrzeby żywieniowe. Jednakże, koty należą do mięsożerców i każdy musi otrzymywać w karmie 41 różnych i konkretnych składników odżywczych. Proporcje tych składników będą się różnić zależnie od wieku, stylu życia i stanu zdrowia kota. Nic więc dziwnego, że dorastający, energiczny kociak potrzebuje innych proporcji składników odżywczych w swojej diecie niż mniej aktywny starszy kot. Należy też pamiętać o własciwych ilościach karmy by utrzymać idealną sylwetkę i postępować zgodnie z zaleceniami oraz indywidualnymi preferencjami co do karmy mokrej lub suchej.
Kot rasy perski długowłosy wymaga codziennego szczotkowania, aby jego gęste i bujne futro było pozbawione kołtunów. Zaniedbanie tego i doprowadzenie do pojawienia się kołtunów i skutkuje koniecznością ostrzyżenia całej sierści, tak by mogła odrosnąć. Należy również zadbać o oczy i odbyt. Miejsca te musze być codziennie czyszczone, aby uniknąć barwienia. Oczy persów mają tendecję do łzawienia, należy więc regularnie czyścić kąciki oczu oraz nos. Okolice odbytu i miejsca pod ogonem są podatne na zabrudzenia odchodami, więc należy zadbać, by były czyste oraz pozbawione plam i nieprzyjemnych grudek. Regularne czesanie jest konieczne, by usuwać futro, aby kot go nie zjadł, gdyż kulki z kłaczków mogą stanowić dla nich problem. Jak wszystkie koty należy je regularnie szczepić i odrobaczać.
Chociaż rasa ta nie jest powszechnie uznawana za najlepszą dla dzieci, wszystkie koty są inne i po odpowiednim oswojeniu mogą dobrze odnajdywać się wśród dzieci.