Psy pasterskie- znane też jako psy stróżujące są niezależne, spokojne i wytrzymałe. Kochają każdą pogodę i będą mieć oko na ciebie i twoją rodzinę, gdziekolwiek jesteście.
- Berneński Pies Pasterski
- Owczarek Podhalański
- Bernardyn
- Owczarek Kaukaski
- Pirenejski pies górski
- Anatolian
- Leonberger
- Duży szwajcarski pies pasterski
Jeśli twój pies należy do grupy dużych psów pasterskich
Jest dość niezależny i lubi leżeć przy drzwiach, wejściach do domu i z daleka obserwować swoją rodzinę. Pies ten niezbyt dynamicznie biega czy rzuca w pogoń czy bawi się zabawkami oraz przynosi piłki przez dłuższy czas. Lubi gryzienie, ale zapewne woli to robić w spokoju i z daleka od rodziny, ciesząc się ze smakołyków w samotności, mając rodzinę na oku. Jeśli masz dużego psa pasterskiego, to jest on duży i silny. Charakteryzuje też te psy gęsta podwójna sierść, która chroni go przed złą pogodą. W upalne dni, twój pies jest zwykle śpiący i woli leżeć w cieniu niż się ruszać. Należy chronić je przed przegrzaniem. Jego sylwetka jest określana jako masywna – misiowata, co przekłada się na linię specjalnych karm dostosowanych dla psów ras dużych typu Robust.
Spacery i zabawa z psami pasterskimi
Ruchowe potrzeby psa pasterskiego leżą u podstaw ich ciekawego pochodzenia jako typowego pracującego psa wiejskiego. Psy pasterskie były hodowane do całorocznej ochrony żywego inwentarza, często na zewnątrz. Psy pasterskie kochają otwarte przestrzenie, historycznie towarzyszyły dalekim wędrówkom, gdy sezonowo pędzono zwierzęta na nowe siedliska. Z przyjemnością zaryzykują wyprawę w najbardziej odkryte miejsca nawet w najcięższych warunkach, co oznacza, że teren na którym mieszkają powinien być dobrze ogrodzony. Zima w naszych warunkach klimatycznych, nie stanowi dla dużego psa pasterskiego problemu. Zimna i mokra pogoda nie powstrzyma twojego psiego przyjaciela przed wyjściem na dwór by patrolować ogród czy po prostu leżeć i obserwować otaczający go świat. Psy żyjące na zewnątrz powinny mieć zabezpieczoną obszerną ocieplaną budę z przedsionkiem, osłoniętą od wiatru.
Twój pies pasterski jest bardzo wytrzymały i lubi długie wspólne spacery, zwłaszcza w młodym wieku. Pies często będzie chciał spędzać czas spacerując i węsząc po ogrodzie, ale niech cię to nie zwiedzie – zawsze będzie czujny mając na oku, gdzie jest jego rodzinne „stado”.
Psy pasterskie są szczęśliwsze, gdy mają dużo przestrzeni, więc im większy ogród tym lepiej. W przypadku psów trzymanych w domu, mieszkaniu, długie codzienne spacery spełniające ich potrzeby na aktywność są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania układu ruchu.
Spacery z dużym psem
Pies pasterski jest z natury niezależny, hodowany do ochrony trzody przed drapieżnikami i złodziejami w górskich rejonach na wsi. Ponieważ może mieć tendencję do oddalania się, należy ćwiczyć z nim przywołanie, a na terenie otwartym zaopatrzyć się w 10 metrową linkę i wytrzymałe szelki. W przeciwieństwie do pasterskich psów zaganiających takich jak collie, które ściśle współpracują z przewodnikiem, psy pasterskie były często pozostawiane same ze swoim stadem. Ponieważ zostawały na wiele godzin, a właściwie całe dnie, to trzeba pamiętać o zapewnieniu im minimum 2-3 godzin aktywności ekstensywnej w ciągu dnia. Dlatego twój duży pies pasterski zwykle chętnie zajmuje się sobą i zachowuje się spokojnie pozostawiony sam w domu – to jego obowiązek stróżować!
Wiele pracujących psów pasterskich zazwyczaj same musiały znaleźć sobie pożywienie w ciągu dnia, polując na małe ofiary i żerując na padlinie. Za to psy dostawały chleb pokruszony z mlekiem i ser owczy od pasterza. Jak więc zaspokoić potrzeby swojego psa w podobny sposób? Zostawienie dla psa w ogrodzie twardych i bezpiecznych zabawek ze smaczkami, aby ten znalazł je w trakcie obchodu, to dobry sposób na urozmaicenie jego dnia i podobne do zadań, które miałby jako pies pracujący. Znalezienie i opróżnienie zabawki ze smakołyków przez psa, będzie stymulować umiejętności przetrwania i ćwiczyć fizyczną zręczność. Z powodu spokojnego temperamentu i umiłowania do samodzielnej zabawy, można śmiało powiedzieć, że psy pasterskie to jedna z najstateczniejszych grup rasowych na świecie.
Zabawa z psem
Ze względu na swoją niezależną naturę psy pasterskie nie są wymagające pod względem wspólnej zabawy tak jak niektóre inne rasy, ale to nie oznacza, że nie lubi się pobawić. Gdy jest szczenięciem cała rodzina powinna bawić się z nim i jednocześnie szkolić. Pomoże mu to nawiązać silną więź ze wszystkimi. W wieku dojrzałym pies stanie się nieco mniej skory do zabaw, ale niech cię to nie martwi, bo to nic niezwykłego. Będzie to też uzależnione od indywidualnego temperamentu psa.
Młody lub aktywny pies pasterski może polubić zabawę w chowanego z jednym członkiem jego rodzinnej grupy. Jeśli masz dwa lub więcej psów pasterskich, chętnie będą ganiać się razem, zwłaszcza gdy są młode- to dla nich świetna zabawa, a dla nas wspaniała rozrywka!
Więź emocjonalna psa
Psy pasterskie już w młodym wieku nawiązują bliską więź ze swoją rodziną i naturalnie się nią opiekują. Zawsze możesz na nich polegać. Nie martw się jednak, jeśli nie jest to zauważalne gołym okiem. W przeciwieństwie do innych psów, psy pasterskie rzadko okazują swoją miłość i oddanie merdając ogonem czy przynosząc kapcie (chyba że zostaną tego nauczone i będzie to wzmacniane przez opiekuna). Zamiast tego, okazują to na swój sposób- na przykład psy pasterskie są czujne na jakikolwiek hałas i bronią was przed potencjalnym zagrożeniem. To dlatego, że hodowano je jako psy stróżujące, które miały ostrzegać przed niebezpieczeństwem. Ponieważ są częścią rodziny, zwykle wolą obserwować same wszystko gdzieś z bezpiecznej odległości i mieć pewność, że wszyscy są bezpieczni, często obserwując wszystkich z dystansu z boku. Konieczne jest regularna praca z takim psem i szkolenie. Duży pies pasterski może stać się szybko na tyle zaborczy, że nie będzie dopuszczać obcych na swój teren, co stanie się dla wszystkich kłopotliwe.
Umieść kilka wygodnych posłań lub mat do odpoczynku dla psa w strategicznych miejscach w domu i ogrodzie, najlepiej w miejscach, gdzie psy mogą mieć oko na wejścia, bramy, drzwi i ludzi. Od leżenia na twardej posadzce powstają często na łapach bolesne modzele, dlatego zwracaj uwagę, gdzie i jak śpi Twój pies.
Szkolenie psa
Psy pasterskie mają pilnowanie w genach mogą być nieufne wobec obcych ludzi i zwierząt, dlatego też bardzo ważnym aspektem w szkoleniu psów pasterskich, jest ich jak najwcześniejsza socjalizacja. To, powiązane z ich wielkością i siłą, oznacza, że należy w szczególności zadbać o to by pies czuł się bezpiecznie wśród innych ludzi i zwierząt. Podstawowe szkolenie z posłuszeństwa u psa pasterskiego, zwłaszcza komenda odwołania jest ważna, gdy pies chodzi bez smyczy, na wypadek bliskiego spotkania z czymś co może wzbudzić potrzebę interwencji. Ty możesz niekoniecznie uznać coś za niebezpieczne, ale twój wierny pies automatycznie będzie chciał wkroczyć do akcji!
Psy pasterskie są zwykle ciche, ale gdy pracują jako psy pilnujące będą zachowywać się głośno i groźnie szczekać, by odstraszyć potencjalnych drapieżników i ostrzec ofiarę – dlatego są świetnymi psami stróżującymi. Przemiana może nastąpić na przestrzeni sekund! W dzisiejszych domach, jako stróż, będą po prostu szczekać na ludzi mijających dom, co może oznaczać, że nie bardzo nadają się do mieszkania w bloku, gdzie jest dużo sąsiadów. Szkolenie psa pasterskiego w domu pomoże nauczyć psa być cicho po zaledwie jednym szczeknięciu. Jeśli nauczysz psa szczekania na komendę, zachęcisz do robienia tego o odpowiedniej porze i w konkretnych warunkach, pies polubi szczekanie na spacerze, kiedy jest to dogodne dla was obojga. Dzięki nauczeniu psa szczekania i przestawania szczekać na komendę, będziesz mógł z łatwością go uciszyć, gdy ten będzie szczekać o nieodpowiedniej porze. Jednak pamiętaj, że to jego naturalna potrzeba, dlatego drażniony będzie szczekać.
Jeśli twój pies przez jakiś czas pozostaje sam w domu, wcześniej zapewnij mu odpowiedni spacer i coś do robienia, by się nie frustrował. Znudzony pies może sam znaleźć sobie rozrywkę – w postaci destruktywnego zachowania, szczekania czy prób ucieczki poprzez drapanie i gryzienie drzwi. Zostawienie w pokoju lub budzie odpowiedniej zabawki dla psa wypełnionej smaczkami sprawi, że chętniej utnie sobie drzemkę na kilka godzin, i nie będzie sprawiał kłopotów.
Psy pasterskie zwykle zaakceptują każdego członka rodziny, z którym się wychowują – w tym koty, inne psy czy żywy inwentarz, którego mają pilnować. Zwykle są tolerancyjne również dla obcych odpowiednio im przedstawionych przez członków rodziny, ale będą gonić obcego kota, dlatego też uczenie psa od małego komendy odwołania jest istotne. Jeśli nie jesteś pewny wytrenowania swojego psa pasterskiego – wychodź z nim na długiej lince 10 metrowej. Tak będzie dla wszystkich bezpieczniej.
Żywienie dużego psa pasterskiego
Wiele psów z tej grupy hodowano jako psy pracujące, więc musiały być wytrzymałe i w razie potrzeby same o siebie zadbać– na przykład, polując na króliki lub inne małe ofiary, czy żerować na padlinie by przetrwać. Cała ta grupa ma też niższe zapotrzebowanie na energię niż by to wynikało z ich masy ciała. Przez co karmione standardową karmą, mogą mieć tendencję do tycia, co obciąż ich stawy i pogarsza jakość życia narażając na bolesność. Dlatego warto dzienną porcję (średnio o 10-15% niższą niż dla standardowego psa tej wielkości), podzielić na kilka mniejszych porcji i podać na różne sposoby. Pomysłowość w sposobie podawania codziennej dawki karmy uaktywni u psa jego instynkt szukania, jak również będzie on bardziej zajęty niż gdyby dostawał zwyczajną miskę karmy dwa razy dziennie.
Jedną trzecią dziennej dawki suchej karmy rozsyp w macie węchowej, by pies mógł z radością ją wyniuchać. Kolejną część jedzenia umieść w zabawkach na smaczki i pozwól psu je odnaleźć. Pozostałą cześć karmy podziel na dwa posiłki i podawaj psu w misce dwa razy dziennie, dzięki czemu nadal będzie cię traktować jak swojego żywiciela. Jeśli karmisz psa mokrą karmą, podczas szkolenia wykorzystaj bardziej poręczne przekąski jako nagrodę, ale pamiętaj, by przy obliczaniu dziennego zapotrzebowania na pożywienie dodać je do kalkulacji.
Aby twój pies pasterski był szczęśliwy wystarczy tylko pamiętać o zaspokojeniu jego konkretnych potrzeb- dzięki temu będzie zadowolony, kochający i pójdzie za tobą wszędzie!
